Imagin z Liam'em

Zostałam wynajęta, do udawania dziewczyny, Liama Payne'a z One Direction. Nie jestem jakąś, ustawką czy coś. Liam nie jest, pedałem, wynajęli bo, Liam jako jedyny nie miał dziewczyny. Płacą, mi nie mało, zgodziłam się. Ta zabawa, trwa już 3 miesiące, szczerze.? Aż, tak źle nie jest, ale mogło być lepiej. Wszędzie, paparazzi(nwm, jak to napisać ; p), blaski fleszy, dziennikarzy, tłumy piszczących fanek. Psychofanki, życzą mi śmierci. Nie biorę tego do siebie, bo to tylko ustawka, ale nikt o tym nie wie, oprócz ich menagera, i ich samych. Wszyscy wierzą, że jest kolorowo, super wszystko ślicznie. Przez te, 3 mieisące, zżyliliśmy się z Liam'em. Nie sądziłam, że kiedykolwiek, po tak, krótkim czasu, może mi się spodobać chłopak, którego prawie nie znam. On jest, inteligenty, zabawny, uroczy, miły, czuły, opiekuńczy i można, by wymieniać jego, zalety przez najbliższe dwa, tygodnie. Dzisiaj, wybieramy się, wszyscy, na imprezę, do jakiegoś klubu, na początku, nienawidziłam ich, a teraz to już mi obojętne. Wysiedliśmy, z limuzyny przed klubem tradycyjnie paparazzi itp. Liam, jako jedyny nie pił. Tradycyjnie w trupa, zalali się Zayn i Harry, a potem tradycyjnie, zarywali do jakiś dziewczyn, Louis i Niall nie upijali się zbyt. Perrie – dziewczyna Zayna, zawsze blokowała mu wyjście, Nathalie – dziewczyna Hazzy, zresztą też. DJ póścił, jakiś wolny kawałek, wszyscy tańczyli, tylko ja siedziełam, na tyłku, aż w końcu, Liam podszedł do mnie i zaprosił do tańca. Wziął mnie za rękę, wyszliśmy na środek parkietu, wtuliłam się w niego, i tak do, końca utworu. Czułam się, tak bezpiecznie, w ramionach Liama, mogłam tak all day all night. Gdy piosenka, się skończyła brunet, zaciągnął mnie na dwór.

- [T.I] słuchaj, wiem, że znamy się dość krótko, bo tylko 3 miesiące, ale podobasz mi się, i czuję do ciebie, coś więcej niż przyjaźń czy, szacunek. Kocham cię, i chcę żebyś została, moją prawdziwą dziewczyną, nie udawaną, REALNĄ. - to, co powiedział, zamurowało mnie. Te ostatnie słowa, zaakcentował. Nie wiedziałam, co powiedzieć.

- Liam ja, nie sądziłam, że się w tobie zakocham. Ale tak, to się stało, i nawet się cieszę, nigdy w życiu, nie spotkałam, takiego chłopaka jak ty. Kocham cię.

- I love, you too. - powiedział i wbił się w moje usta.

Po chwili, objął mnie ramieniem i odprowadził, do mojego mieszkania. Pocałowałam, go na pożegnanie, Liam wyszedł, a ja poszłam wziąć prysznic. Gdy wykonałam, wszystkie czynności, które wykonuje się, w łazience. Następnie, położyłam się, do łóżka i zasnęłam.

* 5 miesięcy później *

- Wyjeżdżam. - oznajmiłam Jessice – dziewczynie Louisa, a zarazem mojej najlepszej, przyjaciółce.

- Co [T.I], ale jak to.? - zapytała

- Czemu wyjeżdżasz.? - spytał Lou.

- Mam powody. - odpowiedziałam.

- Jakie.? - zapytali jednym głosem.

- Nikomu, nie możecie powiedzieć, zwłaszcza Liam'owi.

- Dlaczego, chyba Liam powinien wiedzieć.?

- Bo ja..ja..ja – załamał mi się, głos – jestem, w nim w ciąży. - powiedziałam, i znów zaczęłam płakać, jak przez ostatni tydzień.

- [T.I] ale, to nie powód, by uciekać. Przecież, to wspaniała wiadomość, Liam się ucieszy. Będzie wniebowzięty, zanim to zrobisz zastanów się 5 razy. - Powiedziała Jess.

- Nie, ja już podjęłam decyzję, wyprowadzam się. Wracam do Krakowa (aut.czm Kraków.? Spędziłam tam dwa dni to takie, piękne miasto; pp <3).

- Kiedy wrócisz.? - zapytał Lou.

- Nie mam zamiaru, wracać.

- Ale.. - powiedzieli.

- Żadne ale, za godzinę mam samolot, pa Jess, pa Louis. - powiedziałam, cmoknęłam ich w policzek, przytuliłam i wyszłam.

Z domu Jess i Lou, miałam 5 minut pieszo, weszłam, do swojego mieszkania, wzięłam walizki, oddałam klucze właścicielowi, zadzwoniłam po taksówkę i dotarłam na lotnisko. Tam, te różne, odprawy nie odprawy. Wsiadłam, do samolotu. Ostatni raz, spojrzałam na Londyn. Żegnaj Londynie, żegnajcie przyjaciele, żegnaj Liam.

* 3 h później *

Lot minął spokojnie, trochę spałam, trochę czytałam i rozmyślałam. Wzięłam bagaże, zamówiłam taksówkę, która podwiozła mnie pod dom. Zadzwoniłam dzwonkiem.

- [T.I], wróciłaś.! - uściskała mnie mama.

- Tak, mamo, możemy porozmawiać.? - spytałam.

- Jasne, oczywiście. Chodź. - powiedziała i mnie przytuliła, poszłyśmy do salonu. - Córcia, opowiadaj co się działo.

Opowiedziałam mamie, wszystko, oprócz tego, że spodziewamy się dziecka i to dlatego, tu jestem.

- Mamo, jest coś, czego jeszcze nie wiesz.

- Tak słucham [T.I].

- Bo ja, i Liam, spodziewamy się, dziecka. - znów wybuchłam płaczem.

- Dziecko.! Z tego się, trzeba cieszyć, a nie płakać. Jak zareagował Liam.?

- On nie wie. Mamuś, ja nie wracam do Londynu, zostaję w Polsce.

- Ale chyba, dziecko, powinno znać ojca. A tymbardziej, Liam powinien wiedzieć, że spodziewacie się dziecka.

- Wychowam to dziecko, nie wrócę do Londynu, Liam się nigdy nie dowie, i wszyscy będą szczęśliwi.

- Ale pomyśl, wyjechałaś, bez słowa, Liam się będzie martwił.

- To już jego, interes.

Zjadłyśmy jeszcze, kolację i poszłam się wykąpać. Moja mama mieszkała sama, miała pracę w dobrej firmie. Mało nie zarabiała, miałyśmy spore mieszkanie w bloku, rozwiedli się z tatą gdy miałam 7 lat. Wróciłam do starego pokoju, położyłam się na łóżko.

*pół roku później *

Przez, ostatnie pół roku, trochę się działo. Od razu, na drugi dzień gdy wróciłam, to poszłam do fryzjera przefarbować włosy. Teraz są, one rude. Próbowali się ze mną, kontaktować, ale ja nie chciałam. Liam najczęściej. Czasami rozmawiałam z Jessicą i Louisem, bo oni znali przyczynę wyjazdu. Ale to sporadycznie, ostatnio z nimi rozmawiałam 3 miesiące temu. Za 3 miesiące, moje...nasze maleństwo ma przyjść na świat. Znam, już płeć, będzie to chłopiec. Strasznie się, boję, czy dam sobie radę.

- [T.I].! - ktoś wypowiedział, moje imię. Był to ktoś za mną, odwróciłam się.

- Zayn.?! - krzyknęłam ze zdziwienia.

- Tak.

- Co ty, robisz w Polsce.? - jak, on mnie w ogóle, poznał.?

- A moja, nowa dziewczyna, mieszka w Polsce, i przyleciałem na weekend, by ją odwiedzić. A ty.? Czemu, wyjechałaś.?

- Miałam, swoje powody.

- Zdradziłaś Liama.?

- Co.? Czemu, niby miałabym to zrobić.?

- Jesteś w ciąży.

- Zayn, ty nic nie rozumiesz.! To dziecko Liam'a, to dlatego wyjechałam.

- Czemu, to zrobiłaś.? Przecież, znasz Liam'a, ucieszył by się.!

- Nie.! Liam się, nigdy nie dowie, że jest ojcem, mojego...dziecka.

- Ale [T.I] jak, ty to sobie, wyobrażasz.?

- Normalnie, nigdy w życiu, już nie spotkam Liam'a.

- Tak się nie zachowuje, osoba dorosła. O ile, nią jesteś, bo po twoim, zachowaniu wnioskuję, że nie.

- Weź, się Malik odwal.! I choćby nie wiem co, proszę, nie mów nic Liam'owi, on się, nie może dowiedzieć, błagam, proszę.!

- Dobra, nie powiem, mu, ale źle postąpiłaś, wyjeżdżając.

- Tak Zayn, wiem, popełniłam błąd. Wracaj, do własnego życia, ja też do swojego wrócę, i wszystko cacy. Pa.

- Pa, uważaj na siebie. - powiedział, przytuliłam go, i poszłam w stronę mieszkania.

Tak jak zawsze, po godzinie 15, mama wracała już, więc nie byłam sama. Jak co dzień, zasiadłam przed telewizorem. Przeglądając kolejno, stacje telewizyjne, jedna mnie zaciekawiła – MTV, leciał wywiad z One Direction, sprzed kilku dni. Chłopcy byli, pytani o różne, pierdoły, jak to na wywiadach. Nagle, dziennikarka, zapytała chłopców, o drugie połówki.

- Liam, ostatnio, nie pokazujesz się z [T.I] coś, się stało.?

- Tak, my zerwaliśmy. - wcale nie zerwaliśmy, tylko wyjechałam. Gdy to mówił, miał łzy w oczach. W tej chwili, przypomniały mi się, wszystkie chwile spędzone, razem z nim. Z oka, poleciała, pojedyncza łza.

Po chwili, mama weszła do domu, zobaczyła jak płaczę.

- Co jest.? [T.I] coś stało.?

- Ja go kocham. - wydukałam.

- Wróć do Liam'a, on cię naprawdę kocha.

- Bo, ja przed chwilą, oglądałam z nimi wywiad, zostali zapytani, o drugie połówki, Liam powiedział, że zerwaliśmy, do jego oczu napłynęły łzy, ja sobie przypomniałam, te wszystkie chwile spędzone razem, i..tak bardzo, go kocham.

- Słuchaj, niedługo na świat, przyjdzie wasze dziecko, chyba nie chcesz, żeby się wychowywało, w niepełnej rodzinie. Wróć do niego, jeżeli cię odrzuci, jego strata.! Wrócisz do Polski, i nigdy go więcej, nie zobaczysz.

- Dziękuję mamuś, potrzebowałam takiej rozmowy, zwłaszcza z tobą. - powiedziałam, i poszłam do swojego pokoju przemyśleć sprawę na spokojnie.

Chociaż, moja tęsknota za nim, niezna granic, to i tak nie wracam. Nie chcę, tego rozgłosu, nie chcę tych blasku fleszy. Chcę, być tą starą, wyluzowaną [T.I], może kiedyś, nadejdzie taki czas, że dziecko pozna ojca, ale na pewno nie teraz.

* 5 miesięcy później *

Dwa miesiące temu, przyszedł na świat synek mój i Liam'a, nazwałam go – Filip. Chciałam, by moje...nasze dziecko, miało polskie imię. Bo wychowa się, tu i nigdzie więcej. Filipek, jest bardzo podobny do Liam'a, dosłownie kopia Payne'a. Te brązowe oczy, ta twarz. Chociaż tyle, mi pozostało po One Direction. Tęsknię za tymi przygłupami, nie widziałam się z nimi, prawie rok. Dziś, 29 sierpnia 2013 rok – w tym dniu, Liam kończy 20 lat. Chciałabym być, przy nim.

*3 lata później *

Tak, wracam po trzech latach, z moim synkiem. Od tamtej pory, nie miałam z nimi kontaktu. Nawet z Lou i Jess, nie wiem, czy jeszcze są razem. Mam już, 22 lata, a Liam ma 23, bardziej wydoroślałam, stałam się bardziej odpowiedzialna. Podjęłam decyzję, i wracam. Filip, niedawno temu zaczął mówić, ale to tylko pojedyncze słowa. Jeżeli zostaniemy w Anglii, będzie mówił po angielsku, ale będzie musiał znać polski. Taksówka, podwiozła nas, pod dom chłopaków, stanęłam przed drzwiami, położyłam palec, na maleńkim przycisku. Dzwoniłam kilka razy, w końcu, otworzył mi Harry

- [T.I] wróciłaś.! - krzyknął. - Ale nie jesteś, sama... - powiedział i spojrzał na Filipa.

- Tak, wpuścisz, mnie.? Wszystko wam opowiem. - powiedziałam, z zachrypionym głosem.

- Jasne. - odpowiedział.

- Dzięki. - wzięłam walizki, wzięłam Filipa na ręce, i weszłam do domu. Walizki, zostawiłam w korytarzu, rozejrzałam się, po domu, nic się nie zmieniło, uśmiechnęłam się pod nosem. Hazz, wszedl do salonu, ja zaczekałam na korytarzu.

- Chłopaki, mam dobre wieści.! - powiedział lokowaty.

- Jakie.? - zapytali, Niall i Louis.

- Nasza [T.I] wróciła.! - oznajmił, a ja weszłam.

W oczach Liam'a, zobaczyłam iskierki.- 

Liam. - powiedziałam, podeszłam do niego, przytuliłam się, i zaczęłam płakać.

- [T.I], nigdy więcej, nie zostawiaj mnie, na tak długo.

- Obiecuję. Liam, poznaj kogoś. Filip. - zawołałam malca, gestem ręki, a on podszedl do mnie. - Poznaj Filipa, to nasz syn. Dlatego wyjechałam, nie chciałam ci psuć kariery, urodziłam Filipa, wszystko było idealnie.

- Czemu wyjechałaś.? Dalibyśmy sobie radę.! Dlaczego dowiaduję się, o tym dopiero teraz.?

- Byłam, głupią małolatą, myślałam tylko o tobie i nikim więcej.

- Było minęło, zostań ze mną.

- Dobrze, Filip poznaj tatusia.

- Tata.? - zapytał swoim cieniutkim głosikiem. Liam się nie odezwał, tylko wziął malca, na ręce, zakręcił go podrzucił do góry, Filip zaczął się cieszyć.

- Teraz, będziemy szczęśliwą rodziną. - powiedział Li, i pocałował najpierw Filipa i mnie.

_________________________________

No to, taki wyskoczył ten imagin :) z dedykacją dla Marceliny, bo dla niej był pisany <3 podoba się.? :)